چالشهای صنعت تهویه مطبوع؛ از سازمان ملی استاندارد تا وزارت صمت
رئیس هئیت مدیره انجمن تولیدکنندگان سیستمهای تهویه مطبوع گفت: واردات، قاچاق و نبود استانداردها، سه چالش اصلی تولیدکنندگان صنعت تهویه مطبوع کشور است.
مهدی بستانچی در گفتگوی اختصاصی با
خبرگزاری صداوسیما با بیان اینکه صنعت سیستمهای تهویه مطبوع قدمتی ۷۰ ساله دارد و بیش از ۵۰۰ واحد تولیدی در این صنعت فعالیت میکنند، افزود: این صنعت در سالهای اخیر رشد قابل توجهی داشته و محصولات تولیدکنندگان داخلی همگام با فناوری روز دنیا پیشرفت کرده، اما نتوانسته سهمی از بازارهای منطقهای و جهانی داشته باشد.
وی ادامه داد: در حال حاضر نسل ۳ و ۴ فناوری سیستمهای مطبوع در کشور تولید میشود و برخی شرکتها نیز از فناوری نسل پنجم که به روزترین نسل فناوری در این صنعت است، بهره میگیرند و به راحتی میتوانیم با رقبایی از جمله ترکیه هم به لحاظ کیفیت و هم قیمت رقابت کنیم.
رئیس هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان سیستمهای تهویه مطبوع با بیان اینکه ظرفیت تولید در این صنعت بیش از نیاز بازار است و برخی مشکلات باعث شده تولیدکنندگان نتوانند با ظرفیت کامل فعالیت کنند، گفت: در حال حاضر محصولات تولیدی داخلی بدون استاندارد به بازار عرضه میشود، در بُعد داخلی، ارادهای از سوی سازمان ملی استاندارد برای تدوین استانداردهای داخلی وجود ندارد و در بُعد خارجی، به دلیل تحریم، استاندارد "یوروونت" را که استاندارد شناخته شده جهانی در این صنعت است، به تولیدکنندگان ایرانی نمیدهند.
وی افزود: تاکنون مکاتبات متعددی با سازمان ملی استاندارد در این خصوص صورت گرفته و استانداردهای مورد نیاز این صنعت نیز در کارگروه تخصصی انجمن تولیدکنندگان سیستمهای تهویه مطبوع تدوین و تحویل این سازمان شده، اما اقدامی انجام نشده است.
بستانچی واردات و قاچاق را از دیگر مشکلات این صنعت عنوان کرد و افزود: واردات برخی محصولات سیستمهای تهویه مطبوع از جمله چیلر که تولید داخلی پاسخگوی نیاز بازار است، ممنوع است؛ با این حال این محصولات از مبادی رسمی وارد کشور میشود.
وی با بیان اینکه در حال حاضر حدود ۸۰ درصد بازار چیلر در اختیار محصولات داخلی است، ادامه داد: در کولر گازی نیز با وجود آنکه در سالهای اخیر سرمایه گذاری قابل توجهی برای تولید این محصول در کشور انجام شده، اما واردات و یا قاچاق این محصول که حدود ۵۰ درصد بازار را در اختیار گرفته است، باعث شده فعال کردن خطوط تولید برای تولیدکنندگان توجیه اقتصادی نداشته باشد.