نگاهی به تلاش ایران و دیگر کشورهای جهان برای ساخت واکسن کرونا

سرعت جهش در ویروس‌های کرونا و تغییر در مشخصاتشان، برای واکسیناسیون مشکل‌زا است. واکسن‌ها به دستگاه ایمنی بدن یاد می‌دهند که یک «مشخصه خاص» را هدف بگیرد. اما تغییرات مرتب باعث می‌شود که دستگاه ایمنی نتواند عفونت‌های مختلف را تشخیص دهد.

پژوهش خبری صداوسیما: به موازات انتشار ویروس کرونا در سراسر دنیا، دانشمندان برخی کشورها، بر کشف یا جستجوی راه های مبارزه با این ویروس متمرکز شده اند. واضح است که یکی از راه های مبارزه با ویروس کرونا، تولید واکسن ضد این ویروس است؛ چنانچه ویروس شناسان موفق به تولید این واکسن شوند و بتوانند بخش عظیمی از جمعیت جهان را علیه کرونا واکسینه کنند، یقیناً به دستاورد بسیار مهم و با ارزشی خواهند رسید که از رهگذر آن، با صرف هزینه کم می‌توان مانع از توسعه بیشتر همه‌گیری بیماری عفونی ناشی از ویروس کرونا شد؛ چنین موفقیتی اصلاً بعید و دور از دسترس نیست؛ بسیاری از بیماری هایی که اکنون دیگر کشنده یا رعب آور نیستند، تا چند دهه پیش، به آسانی تعداد بسیاری از کودکان و بزرگ سالان را به کام مرگ می فرستاد. اما دانشمندان به مرور زمان واکسن های مختلفی را تولید و از بروز بیماری های عفونی پیش گیری کردند.
سازوکار اثرگذاری واکسن به این صورت است که ویروس‌ها و میکروب‌های ضعیف شده به بدن تزریق می شوند، آنگاه سیستم ایمنی بدن شروع به تولید آنتی بادی علیه آنها می کند. این آنتی بادی ها به عنوان ارکان دفاعی بدن، در صورت حمله احتمالی ویروس های قوی همان بیماری در آینده، عامل مهاجم را می‌شناسند و می‌دانند که چطور با این عفونت‌ها مبارزه کنند. اگر درصد بالایی از جمعیت، مورد تلقیح واکسن قرار گیرند، میزان بروز بیماری در سطح جامعه کاهش خواهد یافت که اصطلاحاً گفته می شود «مصونیت عمومی» ایجاد شده است.